Eriks-Visan.
Försök till textens återställelse, ungefärligen efter den Svenska språkform, som legat mellan de äldsta Runsternarnes och Vestgöta-Lagens språk.
I. In Eiriker fyrsti kununger var
I Gøta-landinu viþu;
I bragþ uk i hughi sniæller maþr,
I vighi sva uk i friþi.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
II. Vangum uk illum var han leiþ
Þeim gat han uk aldrighi liuta;
En spakum uk siæfum aldrigh vreiþ,
Þẏ mun han uk frægþar æ niuta.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
III. Meþir laghum styrþi’n rikinu sit,
Sakløser þurfþi eigh quiþa;
Þan gærþi han kærum frälst uk quit,
En vrangir gatu eigh biþa.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
IV. Eigh var uti Vætalum nakur til
Er plughin mundi þær vænda
Gøtana ginstan Eiriker mild,
Þo utan kunung, utsændi.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
V. I rikinu Eiriks margher var,
Er diærfþis laghum eigh sæta;
Þẏ han uk þærfyri ahugha bar,
Þan munni han þingat utælta.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
