Kirkiu Bolkær.[1]
1.
1Her byriarz[2] laghbok væsgöta.
Krister ær fyrst i laghum warum þa ær cristna[3] var oc allir cristnir
konongær. böndær oc allir bocarlær biscupær oc allir boclærðir mæn. Varþær
barn til kirkiu boret oc beþiz cristnu.[4] þa scal faþir ok moðer fa guðfæþur
oc guðmoþor oc salt oc uatn. þæt scal bæræ til kirkiu þa scal a prést kallæ
han skal a kirkiu bole boæ. barn scal brymsignæ firi utan kirkiu. dyr. Siþen
scal font wigyæ. prester[5] barn döpæ. oc gudfaþir a haldæ. gudmoþer til
namns sygiæ. prester scal byuþe husu[6] lengi faþir oc moþer sculu
vardvetæ. Hændir þæt sot a vegh oc ma igh til kyrkiu coma. þa scal gudfaþir
döpæ[7] oc gudmoþer a haldæ. i vatn. æn uatn. ær ([8]til i namn faþurs oc
suner oc andæs helagha[9] þa scal þét .j. kyrkiu. gard gravæ oc arf ***[10]
2.
***[11]2ræ æn gengyærd þerra brinder vp. Byscupi scal gengyærd geræ twar næter oc til quels hins þridia. med tolf mannum. sialuer han hin þrættandi. oc han drikki myod oc allir klerkar hans.
- ↑ Cum liber de Ecclesiis in cod. A. non habeat propriam rubricam, hanc e cod. H. mutuati sumus.
- ↑ Haec vox ambigua. Apogr. Ups. habet byriär. Cetera byrias.
- ↑ Bur. Ups. et Rask (Anvisn. till Isländskan, Stockh. 1818, p. 5) legunt cristnæ.
- ↑ Hic, ut videtur, primum scriptum fuit cristin, quod tamen ipse scriba emendavit. Bur. Br. et Rask (l. not. 3. c.) legunt cristini.
- ↑ Man. rec. inser. skal.
- ↑ Lege: huru.
- ↑ Infima pars marginis primi folii, erebro Codicis usu, ita fuit lacerata, ut litterae pæ, quaeque in proxime sequentibus verbis cursivis typis sunt impressae, simul perierint.
- ↑ Cfr. not. 7. praeced. Bur. et Br. omitt. til.
- ↑ Cfr. not. 7.
- ↑ Verba: oc arf sunt erasa, et in omnibus apographis omissa. Sequens folium, quod sine dubio a v. taka incepit, est abscissum. Lacuna inde exorta, ex II. KkB. 1–4 completur.
- ↑ Cfr. not. 10. praeced. — Inter ræ et æn scriptum fuit vocabulum quoddam (forsan ær), postea deletum.
