9.
Sunnudaghin þæn, ær næst ær æptir Martinsmæssu dagh at kuældi, þa æru mundgaz tiþir laghtaknær. § 1. Hæptir bonde fæstikono manz, þa skal bruþmæn til gæræ a mundgaz tiþæ daghi, tva mæn til garz gæræ griþær at beþæs. Þa skal hvar þerræ aþrum griþ sæliæ i garþ ok or. Þa skal klæþi mætæ ok siþæn firi gipt skiliæ. § 2. Sva ær firi gipt at skiliæ. Þaghær þer komæ baþi a en bulstær ok vndir enæ bleo, þa a hun þriþiung i bo ok þrer mærkær at hindrædax gæf af hans lot. § 3. Syn han hanum sinæ fæstikono a þrim laghæ ølstæmnum, þa ær han sakær at niv markum viþ saksøkiæ ok sva viþ konong ok sva viþ allæ mæn. § 4. Sva skal bonde biuþæ fæstikono at laghum at þrim ølstæmnum, sva sum beþæs. § 5. Þæt ær laghæ forfall manz ok kono, at þer siuk æru ællær bruþvaþir inni brændær. Þæt ær forfall bæggiæ þerræ, æn þiufnæþær ællær bosran hauir iuir gangit. Æn han latær þing visæ, þa skal tva mæn a þingi latæ forfall bæræ. Vil han eigh at þy litæ, þa skal a endaghæ mæþ tylptær eþe ok tvænni vittnum biþiæ sva sær guþ holl ok vat sinni, at han fæk laghæ forfall, ok „þy ma iak eigh giptæ þær hanæ“. § 6. Vil han væriæ firi hanum, þa skal firi gangæ mæþ tvænni tylptum, biþiæ sva sær guþ holl ok vattum sinum, at frændsim þerræ ær sva skyld, at þer mughu eigh boæ mæþ guz rætti, ællær sifskapær. § 7. Kuæþær han ne viþ, kallæs eigh fæst hauæ, þa skal han firi gangæ mæþ tvænni tylptum, biþiæ sva sær guþ holl ok vattum sinum, at han fæsti hanæ eigh, sva sum lagh sighiæ i landi þæssu.
ÞÆTTÆ ÆR RÆTLØSÆ BOLKÆR.
1.
Svear egho konong at takæ ok sva vrakæ. Han skal mæþ gislum ovæn
