taki drotin ok laiþi hanum bana bundnan i garþ firi fiauratigi nata,[1] ok niu markr silfs miþ. Þa en ai ier bani til, þa gieldi tolf markr silfs ok ai maira. Þa en þrel drepr Ogutniskan mann, þa byti drotin firi hann twar markr silfs, ok laiþi bana bundnan i garþ firi fiauratigi nata.[1] Þa en ai ir bani til, þa byti hann fem markr silfs ok winni hanum siex manna aiþ, et hann hwatki wari i þaim skaþa raþandi eþa waldandi. Windr ai drotin aiþi uppi-haldit, þa byti fullt wereldi beþi Gutniskan ok Ogutniskan. Þa en þrel drepr þrel, þa windr ai mann noyþgat til þess, et hann giefi bana at botum, en halffemti mark penninga ir i buþi. En þrel þann, sum ort hafr mala, þa taki frelsi firi kirkiu-durum miþ sokna-manna witnum, ok siþan warþar þrel sir sielfr, hwat sum hann gierir.
17 Kap. Af osoyþum.
Uxi fastr ok fem wittra gamal bier ok manni tolf marka sak i garþ, en hann werþr manni at bana. § 1. Hest al binda, en til bonda kumbr, at fiarþa staurgulfi fran liþstukki ok fiuggur stig fran durum manns, þa warþar ai, utan frembra foti manni nerar ok tannum, en hann bits. Þa en þu i garþ far eþa til kletis, þa bint wiþr gafl eþa bak-wegg. Þa warþar þu ai frammar, þan aþans war telt. § 2. Galtr ir at þriþia, en hann hafr þria wintra fastr gangit. § 3. Hundr ir at fiarþa; hanum warþar e um allt, en skaþa gierir, aigi þann sum will. § 4. Þaim fiaurum oqweþins-witum warþar hwer maþr i garþi sinum wiþr tolf marka silfs sak. Þa en oqweþins-witr werþr swe-werþari manni at bana, þan Gutniskum, þa falla e tweir lutir af wereldi hans, en þriþiung byti hinn, sum soyþin a. Þet kalla menn krafar-wereldi. En oqweþins-vitr werþr manni at bana eþa lestir mann at limum, þet al krefia ok ai hemna, [ok| lagryþia til sum til annara gieldeta. Þa en oqweþins-witr waitir manni sar eþa lasti, þa fallin e tweir lutir af bot, en þriþiung bytir hinn, sum soyþin a, firi-utan hundbit, þa bytir tanna-spur hwer at tweim oyrum til fiugura.
18 Kap. Ber maþr kunu.
Ber maþr kunu, so et barn spillis o-burit, ok hafr þau qwikt i qwiþi werit, þa bytir halfu wereldi. Þa en han kennir þet manni, en hann dular, þa bindi han hann wiþr miþ tweim witnum þaim, sum han sik skirskutaþi firir a þriþia dygri, et han berþ wari, eþa þaim, sum wiþr waru, ok þau bol-fastum, ok tweim qwinna witnum, et barn wari siþan datt burit sen han war berþ,
