Sida:Gutniska urkunder och Gotlands runinskrifter (1859).pdf/62

Från Wikisource, det fria biblioteket.
Den här sidan har korrekturlästs


12
1. Guta Lag. Kap. 19.

þumlingr at tweim markum silfs.  Þa en fingr ir liþ-starkt, so at engin ir fengir at, þa ir byt so, sum af sei. § 11. Þa en mandr ir at anni hendi lestr, ok ma þau halda a swerþi eþa sikli, ok windr ai wapni uppi-wegit, þa ir byt at II (tweim) markum silfs.[1] § 12. Þa en sundr ier þan hels eþa nakka, þa ir byt at II (tweim) markum silfs. § 13. Ta[2] ir ok byt at II (tweim) markum penninga, en han af ir. § 14. Þa en af ir hand eþa fotr eþa auga uti, þa ir byt at siex markum silfs hwert þaira. § 15. Þa en mandr laikr at manni ok haggr af beþar hendr eþa beþa fytr, eþa beþin augun ut-stingr, ok lifr mandr enn siþan, þa byti tolf markr silfs hwert þaira. § 16. Þa en nasar iru skurnar af manni, so et hann ma ai weria sikli eþa snori, þa bytir ok at tolf markum silfs. § 17. Þa en tunga werþr dragin ut af hafþi ok af-skurin, so et ai ma mals wiþr at niauta, þa ir ok byt at tolf markum silfs. § 18. Þa en mandr werþr lestr at skapum, so et hann ma ai barns faþir wera, þa ir byt at siex markum silfs wigniauri hwar; þa en beþir iru lestir, þa ir byt at tolf markum silfs; þa en [allt][3] ir af miþ skapti, so et mandr ma ai hugunda niauta, utan sitiandi sum kuna, þa ir byt at XVIII (attan I. atrtan?) markum silfs. § 19. ([4]Rif hwert bytir at II (tweim) markum til fiugura rifia. § 20. Tielgia i hendi eþa foti ir byt at mark penninga; þa en maira bain ir sundr, þa ir byt at mark silfs, so fots sum handar, en lasta-laust ir atr hailt; þa en lima-lastir fylgia, þa bytir II (twar) markr silfs. § 21. Hafr mandr syna slegi a hendi, ok segr hana o-nyta wara, þa witi miþ samu witnum sum til sara; þa en ai iru synir slegir, þa hafi þann witorþ, sum wers. § 22. Þet ir handa-lestr minstr, en ai ma þula warmt eþa kalt, so sum fyrr, þet ir byt at mark penninga, ok witi sielfr miþ ainsyri. § 23. Ier lyþi lustit manni yr hafþi miþ synum slegum, et hann hwatki hoyrir hund i bandi eþa hana a wagla, eþa mann, en hann a durum kallar, þa ir byt at XII (tolf) markum silfs, ok witi sielfr miþ siex manna aiþi ok miþ samu witnum sum til sara. Þa en mandr werþr ainu oyra at lyþi lestr, so et hann ekki hoyrir miþ þi, en hann haldr firi andru, þa ir byt at VI (siex) markum silfs. § 24. Þa en oyra werþr manni afhaggwit, þa ir byt at mark silfs; en werþr oyra lyt, þa bytir ([5] at tweim markum penninga. § 25. Slar þu manni tendr yr

  1. B. tillägger: þa en mader ier lester at gangfempni ella runnfempni, þa ier byt at tweim markum silfs
  2. A. þa, B. tia hwarium.
  3. Enligt B.
  4. B. Telgia i hendi ella foti bytis at tweim markum penninga, en sunder ier. Rif hwart bytis at tweim markum penninga, en sunder ier slagit; þa en lima lastir fylgia, þa bytir twar marker silfs. Slegir so mangir, sum synlikir warda, bytis hwar at half-mark penninga. Hafer mader m. m.
  5. B. mark silfs. Leggbain ella armlegger bytis at twaim markum silfs, en sunder ier slagit. Slar þu m. m.