313 finem mandatis, tamen obtemperavi, quum ser. Rex diem hebdomadis non praefixerit. Doleo tamen quod nec dissertationibus, nec lectionibus privatis potero adesse, unde mihi unice fruetus redundarent. doleo quod Amicus, qui soletur, non adsit, sed remotus in Metropoli versetur. D:nus Rolander heri discessit, et proeul dubio eras Te adorabit, uti debet et fatetur lubentissime, cui debet omnia; si ipsi fausta sint sidera, debet orbis Tibi omnia quoe poterit prsestare, et si salvus redeat nullus dubito quin plurima debeat. Stupenda sunt quae de D. L . . .* narras, laetor ex animo. Non in exteris regionibus dolent illi, quibus interest, quod plures vere eruditi Medici evadant, sed potius laetantur et eos, qui ejusmodi viros procreant, amore et favore prosequuntur. Proxima die veneris scribam ad D. Dalin. Hic tantum sermo est de Te et D. Strandberg, quod alter dueat uxorem ditissimam, alter pulcherrimam. 8 omnes a me quaesivere, sed me numquam hoc audivisse dixi; adeoque nesciunt quid credant. Vale Amicorum dulcissime. dabam Upsalise 1754 d. 22 octobris. Utanskrift och sigill som på bref. 865.
Osäkert, hvilken härmed afses; troligen Löwen. Ryktet om Z. J. Strandbergs förlofning saknade grund; han lefde och
dog ogift. . Amicissimo D. D. B.ECKIO S. pl. d. Car. Linnaeus. Gratulor reditum in urbem, sed doleo quod non sis Ulricksdahl cum accedam. Non opto intrare urbem, sed festino domum, probe gnarus aliam propediem locum thori occupaturam, longe dulcissimam; tum ego apud Te exul evadam. rigent artus, dum refers Te misisse literas meas ad D:num Peterson, 1 in quibus scripsi de copia doctorum metuenda a summis; sed forte non intelligant.
