friþi ma engin wirþa firi andrum hwatki hest eþa uxa, miþ þy et bondi þarf þa hwern dag a akrum hafa, utan hann sei sakr at þrim markum. Þa en gield ir manna millan ok ier lagrytt til gields, þa wirþin annat bo hans, soyþi eþa kust, ok ai orta-soyþi, sum hann þa wiþr-þarf.
11 Kap. Af þingfriþi.
Þar ier enn siþan þingfriþr manna. Þings-menn aigu þingfriþ sykia. Takr þu mann i har eþa miþ nefa slar a þingi, þa byt þriar markr firi þingfriþ, ok þau laga bytr. Slar þu mann miþ stangu eþa yxar-hambri eþa sar waitir, byt þriar markr. Drepr þu mann eþa af-hagg waitir, byt siex markr, utan þy at ains, et mandr werþi at hendum drepin. § 1. Ai ma sakr maþr þingfriþi um-troysta, en ai ier aldra manna friþr.
12 Kap. Af haim-friþi.
Þa ir enn hwerium manni haima-friþr siþan. Drepr þu mann haima i garþi sinum eþa af-hagg waitir, þa byt tolf markr wiþr landa alla ok andrar tolf hanum, ok þau wereldi. Slar þu mann miþ stangu eþa yxar-hambri eþa sar waitir, þa byt þriar markr hanum ok andrar þriar moga, ok þau laga bytr. § 1. Werþr husbondi berþr i garþi sinum haima, eþa flaira fulk, þa takr þann ann haim-sokn, sum hoygstr ir, ok ai flairin; en all skulu hafa laga bytr.
13 Kap. Af manndrapi.
Þet ier nu þy nest: en so illa kann bieras miþ fianda raþi, et mandr hittir mann at drepa, þa skal flya miþ hanum faþir ok sun ok broþir. Þa en ai iru þair til, þa flyin miþ hanum nestu niþiar um fiauratigi netr til þairir[1] kirkiur, sum allir menn hafa i helg takit, þet ir Farþhaim ok þingsteþi ok Atlingabo. Þar skal hafa helg ok heli so i prest-garþi sum i kirkiugarþi. En siþan þet ier ut-gangit, þa riþi þengat, sum hann bandu will hafa dragit, ok dragi um haim-þorp þry, ok so langt a skoga fran haimþorpum þaim þrim, et i miþiu mytis fran andrum haimþorpum, sum ([2]annan weg skogs liggia, en hann loyfi far af þaim, sum aign aigu. Ai ma bandu draga um þing eþa kaupung, ok ai um kirkiu maira þan aina þa, sum hann tilsykir; hafi siþan helg i bandu sinni, ok sii wiþr annar, ok dragi e a þaim friþi, sum nestr ier eptir paskar. En þar til haldr
