Sida:Gutniska urkunder och Gotlands runinskrifter (1859).pdf/72

Från Wikisource, det fria biblioteket.
Den här sidan har korrekturlästs


22
1. Guta Lag. Kap. 28.

kaupt aign af þaim, sum selia þarf, þa kaupin qwislar-menn eþa etar-menn miþ samu skyn, sum sett[1] ir. En aign kaupis aldri utan etar. § 4. Þa en þair menn hafa aign, sum ai iru i et, Gutniskir eþa Ogutniskir, ok þorfu selia, þa selin þaim, sum liauta aigu, en þair efla; efla ai þair, þa kaupin hunderis-menn i sama hunderi, sum aign liggr i: hwer sum þitta briautr, byti XII (tolf) markr landi. § 5. Þa en fierrar maþr kaupir, þan nesti, þa skal afraþ framm-setia a hunderis-þingi þi, sum aign liggr i, ok hinum laglika til-segia, sum utan þings ier, fyrr en afraþ fram-seti firi hans sokna-mannum, sum afraþ a taka. Sel maþr aign sina, þa takin afraþ beþi qwindi ok kerldi, sum ([2] þet liautas a, ok ai þair, sum noyta mil hanum. En aign kaupin þau niþiar eþa qwislar-menn; wilia ai þair, þa iru qwindis-menn nerari, þan utan-menn. En sel maþr aign sina ok kaupir andra miþ sama werþi til maks sir, þar gangr ai afraþr af. Iorþ ir ok aldri afraþa-laus, utan þi at ains, et allir lyþir selin, eþa han werþi at wereldi guldin, eþa mark-laigi at haim-fylgi a mala-þingi ut-lufat, eþa at þiauf-gildi guldin. Iru bryþr flairin eþa bryþlingar, ok hafa skipt, eþa aþrir skyldir menn, ok selia ymsir aign sina, þa taki engin þaira afraþ af aþrum, utan þann, sum þaim ier nestr ok haldr sinni aign. § 6. Sitr mandr i hers handum ok gieldr firi sik iorþ eþa aign sina, þa ier niþi nestr at loysa, en hann will, ok fe firi gielda, siþan hinn haim kumbr. Sitr bonda sun i hers handum, eþa oformagi, þa ma engin hann dyrari loysa, þan at III (þrim) markum silfs, utan þi at ains, et umbuþ sei til faþurs eþa frenda; ok hafi þriiung at a-wagst, slikt sama fe, sum hann galt, en witorþ far hann ai frammar, þan til III (þriggia) marka silfs, en þa takr a-skilia. En hinn, sum lutna hafr aign, ok ai ir oformagi, hann gieri sielfr mal firir sir, so sum hann wiþr ma kuma; þet standr, sum hann sielfr gierir. þaun iru lag landa milli, et ut-lendingr loysi aldri dyrari mann Gutniskan, þan at III (þrim) markum silfs, utan hann hafi umbuþ faþurs eþa frenda, ok taki þriþiungs-a-vagst eptir fe sinu.  Þa en broþir far miþ fe oskiptu ok kumbr i hers hendr, þa loysin bryþr hann ok miþ fe o-skiptu; þa en hann far miþ fe skiptu, þa loysi sik sielfr. Bryþr aigu broþur af hers handum loysa, e miþan o-skipt ir þaira millan. § 7. Þa en neqwat gagn biers ainum til handa, frammar þan andrum, eþa werþr fyndr auþin, þa aigu allir hafa, e miþan o-skipt ir. Þa en bryþr weria aign o-skipta, ok drepr ann þaira mann, þa warþar sinum werkum hwer; þann bytir, sum drap. § 8. Engin Gutnisks manns sun far skipt af feþr, þau[3] et hann baiþis, utan þi [at] ains, et faþir wili, eþa giptis miþ faþurs wilia.  Þa

  1. B. segt.
  2. B. liauta aga, ok m. m.
  3. Schlyt., A. þoygi.