15 Kap.
Enn Durnis niðia dag-skiarr sal-vörðuðr vèlti Svegði; þá er enn stór-gedi Dulsa konr hlióp í stein ept dvergi, ok þeirra Sökk-Mimis iötun-bygðr sal-biartr gein við iöfri.
16 Kap.
Enn vitta vættr kom Vanlanda á Vilia bróður vit, ok tröll-kund Grimhildr skyldi of-troða liðs-lióna baga. Ok sá men-glötuðr, er mara kvaldi, brann á Skútu beði.
17 Kap.
Ok sævar niðr knátti svelgia Vísburs vilia byrði, þá er setr-veriendr öttu markar mein-þióf á sinn föður, ok glóða garmr beit, glymiandi, all-vald i arin-kióli.
18 Kap.
Hitt var fyrr, at sverð-berendr ruðu fold (með) sínum dróttni, ok land-her bar dreyrug vápn á lífs-vánan Dómalda, þá (er) Svía kind, ár-giörn, skyldi of-sóa Ióta dolgi.
19 Kap.
Ok ek[1] hafða opt of-fregit fróða menn of þess Yngva hrœr, (ok) hvar Dómarr væri of-borinn á Halfs dynianda bana. Nú veit ek þat, at Fiölnis niðr, verk-bitinn, brann við Fyri.
20 Kap.
Kveð’k-at ek dul, nema (at) Glitnis Gná hefir Dyggva hrœr at gamni; því at Ulfs ok Narfa ió-dís skyldi kiósa konung-mann; ok (at) Loka mær hefir Yngva þióðar allvald of-leikinn.
- ↑ Ordet ek har i texten (s. 19) felaktigt blifvit utelemnadt.
