21 Kap.
Frá ek, at Dagr, frægðar fuss, skyldi of-fara (eptir) dauða ordi; þá er val-teins spak-frömuðr kom til Vörva at hefna spörs. Ok vísa ferð bar á austr-vega þat orð frá vígi: at Sleipnis verðar slengiu[1]-þref skyldi of-geta þann gram.
22 Kap.
Þat tel ek (vera) undr, er Skialfar ráð þóttu (vera) at Agna hers[2] sköpum; þá er Loga dís, með gull-meni, at lopti hóf gœðing, hinn er við Taur skyldi temia Signýar vers svalan hest.
23 Kap.
Alrekr fèll, þar er bróður vápn uröu Eiríki at bana. Ok (menn) kváðu Dags frændr of-drepast með hnakk-mars höfuð-fetlum. Maðr frá-at áðr Freys afspring hafa eykia gervi í folk.
24 Kap.
Ok hinn vè-stalls vörðr, er Alfr of-vá, vard (at) liggia of-veginn, er döglingr, öfund-giarn, rauð dreyrgan mæki á Yngva. Þat var-a bært, at Bera skyldi of-hvetia val-sæfendr vígs; þá er tveir brœðr of af-bryði, ó-þurfendr, urðust at bönum.
26 Kap.
Enn vid austr-konunga ofr-kapp, tamdi Guðlaugr Sigars grimman ió, er[3] Yngva synir reiddo men-glötuð
