Sida:Carl Säve - Snorre Sturlesons Ynglinga-saga (1854).pdf/90

Från Wikisource, det fria biblioteket.
Den här sidan har korrekturlästs


82

siald-gætastr[1] með Svíum, er hann, fyrstr (konunga[2]), vildi sialfr of-fara sínu frœknu fiörvi.

47 Kap.

Ok hof-gyldir svalg við vág hræ Olafs, hinns[3] er ar viði; ok For-nióts glóð-fialgr sonr leysti görvar af Svía iöfri. Sá Lofða kyns átt-konr hvarf fyrir löngu frá Uppsölum.

49 Kap.

Hverr (maðr) frá þat, at sök-miðlendr skyldu sakna Halfdanar. Ok (sú) hall-varps hlífi-nauma tók þióð-konung á Þotni; ok Skæreið í Skíringssal drupir (nú) of bryni-alfs beinum.

51 Kap.

Enn Eysteinn fór fyrir ási til Byleistis bróður meyar. Ok nú liggr reiks hlöðuðr und lagar beinum á raðar broddi, þar er Vöðlu straumr, el-kaldr, kemr at vági hiá Gautskum iöfri.[4]

52 Kap.

Ok Hveðrungs mær bauð hilmi úr heimi til Þriðia þings, þá er Halfdan, sá er á Holti bió, hafði

  1. siald-gætastr, texterne hafva siallgatastr.
  2. fyrstr, nl. konunga l. Ynglinga.
  3. hinns er, emedan det svarar till Ólafs; texten i T. I. har hinn er, hvilket i T. VI. ändrats till þans (?) på ett ställe, och till þess er på ett annat. Angående viði ar, se not. 2, s. 64.
  4. iöfri, dat., styrdt af prep. hiá; T. I. har orätt iöfur, men T. VI har iöfri.