VI. Sva sændi han þeim i Suþer-land,
Er fyrst þeir byriaþu bua;
Uk meþer þẏ mæghin sniællan ein man,
Er þeim skulli halda i rua.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
VII. Þær varu þeir undi høfþingia vald
I marghum vettrum utændis,
Þes Humlin, hin ille uk umilde kall,
Þeim Dan til kunungs (ut-)sændir.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
VIII. Daner, fæþurin' allunne lik,
Hans dugþ han sniællt munni nimma;
Utaf hans namni Danamark fik
Frægþ sva ok orhœfa sinna.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
IX. Þeir gatu þo eigh væra fri,
Æ skatta Gøta mannum;
Eigh æþa turþu þeir skifta vigh,
Þẏ þeim var litit af landum.
Han var uk er fyrst uti Vætalum ærþi.
X. Þẏ hugsi nu Dana kununger væl
Um þæt mun plikt Dana væra,
Meþer ævughum rætt uk fulltaka skæl,
Gøta kunungi skatt ægha gæra.
Han var uk er fyrst uti Dana-mull ærþi.
