Sida:Sweriges gamla lagar I (1827).pdf/399

Från Wikisource, det fria biblioteket.
Den här sidan har korrekturlästs


297
IV. 14.

¶ Siðþæn tok æptir han. Naghlli bröþer hans. Fyghurtanði. wið samæ walði. han fylghði siðþum oc mæðfærþum broðþors sins. hafþi hoff .i. orðum at[1] athawm allum. þyænædþi rætwisi oc laghlikæ wærn allum wæstgötum.

¶. Æptir han. tok Sittryggær[2] alguz sun. Fæmtanði wið laghmanzdöme. þa fulkomen at walði. oc witi sinu. mæð guðz tröst.

¶. Sexstandi. war. Allguttær hans sun.

¶ Syutanði war. Æskil laghmaðþær. han spurðþi innurllikæ. oc lettæðþi all lums lagh. oc annarrær. at nytræ hæfð lanzsins for ælðri. Siðþæn han fan lanszins lagh. þa huxædþi han þem mæð. myklli snilli. oc syalfsins forseo. han war marghæ wæghæ wæl ffallin till þæs walz. han hafði þa giæff. af guðþi. at han atti snilli mykllæ. fore aðrum mannum. han hafðþi oc clærkdom ærlikæn. iæmth goðþom clærkum. oc iuir allæ lötte styrkti han wæstgötæ. oc þerræ hofdhengiæ. han war magnusær sun. minniskiolz aff bialbo. han war mykin maðþær for sic. til aldræ raðþæ oc rætræ. swa at war iuir allæ rikissins höffðhengiæ. Swa sum han war mykin for sic til alðræ raðhæ. swa war oc han goðþær drængær till swærðh oc till alðræ takæ .i. strið. hwat ma iæk nu meræ af hanum sighiæ. vtæn þættæ. at sent föðþes annar slikær maðþær.

¶. Atærtandi war göstawær laghmaðþær. spakær maðþær oc rætwis

¶ Nitanði war folke laghman. warskær. oc milðær .i. daghum sinum. toko marghir hedþær[3] af warum laghum. oc frillubörn gengu ffra 49 arwi sinum. ¶.[4]


  1. Lege oc.
  2. 60. Sk. Stj. et Br. legunt Gittryggär. Cfr. not. 9. pag. 296.
  3. Rabenius refert quidem (l. c. p. 86.) se ab Ihre didicisse alios codices pro hedþær habere hedtner. At, ni vehementer fallimur, isti ”alii codices”, quorum copiam habuit cel. Ihre, non aliud sunt quam apographum Rugmanni, qui, hanc historiam Legiferorum Vestrogotiae ex illo ipso codice transscribens, qui nunc in nostris manibus est, hoc loco pro hedþær legit hedþner. Quatenus vero apographi auctoritas contra autographum valeat, dupondii possunt iudicare.
  4. Hoc signum, et spatium quatuor fere linearum, quod scripturae vacuum reliquit scriba, indicare videntur, eum nomina recentiorum Legiferorum usque ad suum aevum hic addere sibi proposuisse.
Corp. Jur. Ant. Sv. G. Vol. I.38